به که بخشیدی؟ لبخندهایی که از من دریغ کردی به که باج دادی؟ صداقتی که از آن من بود به چه کسی سپردی؟ وجودی که هستیم شده بود همهء باورم بودی که می روی همهء ستاره ام در این سیاهی ِ تنهایی همهء آنچه داروندارم بود همهء من را همهء تو را ستاره و باران را آسمان و زمین را بهانه کردی